Jacek Juriewicz urodził się w 1966 roku w województwie szczecineckim, województwo zachodniopomorskie.

Zainteresowanie sztuką, szczególnie malarstwem i rysunkiem, ujawniło się już w młodości, gdy uczęszczał do liceum plastycznego w Koszalinie.

W połowie lat 80. poświęcił się całkowicie malarstwu.

Pobierał prywatne lekcje malarstwa i rysunku u Andrzeja Bereziańskiego, Ewy Jędrzejewskiej-Drygas i Wiesława Adamskiego.

Obrazy powstałe w drugiej połowie lat 80. XX wieku cechuje katastrofizm. Okres ten trwał około dziesięciu lat i zwieńczyły go liczne wystawy w kraju i za granicą. Później w twórczości Jacka Juriewicza ujawniły się tendencje realistyczne – pejzaże i architektura jego rodzinnego miasta.

W nowym stuleciu jego zainteresowania uległy zmianie. Zainteresował się postacią ludzką, zwłaszcza aktami i portretami, ale także naturą. Dzieła artysty charakteryzują się wysoką estetyką i ekspresją, co widać w zestawieniu jasnych, kolorowych kropek, które nadają obrazom (głównie portretom i naturze) wrażenie sennych wizji lub obrazów wywodzących się z wyobraźni, a nie z natury.